Rozpoznanie sytuacji
… W Tybecie mówi się, że jeżeli traktujesz swojego mistrza jak psa, nauki, które od niego otrzymujesz, są warte tyle co zgniłe jedzenie. Jeśli zaś traktujesz swojego mistrza jak przyjaciela, nauki odżywiają cię jak świeże pożywienie. Jeśli zaś traktujesz swojego mistrza jak bóstwo, otrzymywane od niego nauki są jak boski nektar. Podobnie jeśli świat przyrody traktować będziemy jak zbiór pozbawionych życia, mechanicznych procesów, będzie on dla nas martwy. Jeśli do naszego ciała odnosić się będziemy jak do maszyny, nie będzie ono dla nas niczym więcej. Jeśli religię uważać będziemy za fikcję, właśnie tym ona dla nas będzie. Ale jeśli świat natury postrzegać będziemy jako żywy, pełen istot i duchów żywiołów, przemówi on do nas. Jeśli, jak w tantrze, ciało postrzegamy jako pałac boga, a jego posiadanie jest dla nas wielkim szczęściem, jako że stanowi ono najlepszy z możliwych pojazdów do osiągnięcia oświecenia, powiezie nas ono poza śmierć. Jeżeli dharma, duchowe nauki, są dla nas świętością, która prowadzi nas na ścieżce do prawdy, rzeczywiście nas tam ona zaprowadzi. Kiedy więc odnosimy się do żywiołów – zarówno świata przyrody, jak i naszych ciał i umysłów – jako do czegoś świętego, stają się one święte. Nie jest to jedynie jakaś psychologiczna sztuczka, ale rozpoznanie naszej sytuacji, ujrzenie jej taką, jaka jest naprawdę.
fragment z książki : Leczenie formą, energią i światłem, Tenzin Wangyal Rinpocze, REBIS 2004
